Osoba krótkowzroczna widzi wyraźnie z bliska, ale może mieć problemy z rozpoznaniem oddalonych obiektów, takich jak znaki drogowe, napisy na tablicy czy twarze osób. To często spotykana wada – na całym świecie występuje u co czwartej dorosłej osoby.
Krótkowzroczność to stan, w którym przy rozluźnionej akomodacji równoległe promienie światła po przejściu przez układ optyczny oka ogniskują się przed siatkówką. Wynika to zazwyczaj ze wzrostu długości osiowej gałki ocznej.
Podobnie jak dalekowzroczność, krótkowzroczność może być dziedziczna. Często rozpoznawana jest u dzieci mających od 8 do 12 lat. W wieku młodzieńczym, kiedy organizm szybko rośnie, wada może się pogłębić. Stabilizacja wady następuje zazwyczaj do 25 roku życia.
Rozpoznanie krótkowzroczności polega na zbadaniu ostrości wzroku i wady refrakcji. Do najczęstszych objawów należą:
Korekcja krótkowzroczności polega na przywróceniu skupienia promieni światła na siatkówce poprzez zastosowanie:
