W chorobie Gravesa tarczyca, która wytwarza hormony regulujące tempo metabolizmu, staje się zbyt aktywna, co wywołuje wiele reakcji somatycznych, w tym spadek masy ciała, przyspieszenie akcji serca, pocenie się oraz zmiany w obrębie tkanki kostnej, skóry i paznokci. Zajęcie oczu w przebiegu choroby to odrębna jednostka zwana oftalmopatią Gravesa. W oftalmopatii Gravesa z powodu nadczynności gruczołu tarczowego dochodzi do zajęcia okolicy wokół oczu. Może rozwinąć się stan zapalny, pojawić zaczerwienienie, bolesność, „czerwone oko”, retrakcja powiek i wytrzeszcz oczu.
Chociaż oftalmopatia Gravesa jest najczęściej następstwem nadczynności tarczycy, nie jest z nią bezpośrednio związana (jest chorobą autoimmunologiczną). Osoby z oftalmopatią Gravesa, mniej więcej w 10% przypadków nie mają choroby Gravesa.
W skrajnych przypadkach oftalmopatii Gravesa obrzęk mięśni gałki ocznej może być przyczyną niezwykle silnego ucisku na nerw wzrokowy, powodując podwójne widzenie lub pogorszenie wzroku.
Oftalmopatia Gravesa to choroba autoimmunologiczna, w której receptory hormonów tarczycy są błędnie wykrywane przez układ odpornościowy jako substancje obce, co powoduje wytwarzanie przeciwciał i rozwój reakcji zapalnej. Uwolnione przeciwciała wiążą się z mięśniami okoruchowymi zapoczątkowując rozwój oftalmopatii tarczycowej.
Specjalista może rozpoznać oftalmopatię Gravesa na podstawie oceny czynności tarczycy i po stwierdzeniu innych objawów choroby Gravesa.
Najczęstsze objawy oftalmopatii Gravesa mają związek z reakcją zapalną, obrzękiem i zaczerwienieniem oczu. U poszczególnych pacjentów objawy są różne. Można do nich zaliczyć:
Objawy oftalmopatii Gravesa są zmienne i różne u poszczególnych pacjentów. Jednak wielu pacjentów musi nieprzerwanie stosować leczenie pozwalające uregulować funkcję nadczynnej tarczycy i kontynuuje terapię w zależności od objawów. Możliwe leczenie to:
Operacja: kilka objawów oftalmopatii Gravesa można leczyć operacyjnie. Leczenie polega na powiększeniu przestrzeni oczodołu, żeby zrobić miejsce dla opuchniętych tkanek, przywróceniu właściwego ustawienia osłabionych gałek ocznych, żeby zapobiec podwójnemu widzeniu oraz złagodzeniu dyskomfortu i skorygowaniu zmian w wyglądzie wynikających z retrakcji powiek.
