Stożek rogówki wiąże się z nieregularnym kształtem rogówki uniemożliwiającym prawidłowe skupienie promieni światła na siatkówce. Rogówka, która zwykle jest kulista, staje się cienka i przybiera stożkowaty kształt, czego następstwem jest niewyraźne widzenie i nadwrażliwość na jasne światło.
Przyczyna stożka rogówki nie jest znana. Specjaliści podejrzewają, że choroba ta rozwija się z powodu wcześniejszych schorzeń ogólnych, czynników dziedzicznych, alergii lub tarcia oczu. Jest to choroba postępująca powoli i stopniowo - zazwyczaj rozpoczyna się w wieku od kilkunastu do dwudziestu kilku lat i rozwija się przez kilka lat.
We wczesnych stadiach rozwoju stożka rogówki widzenie jest tylko nieznacznie niewyraźne i zwiększa się wrażliwość na jasne światło. W miarę postępowania choroby (w okresie od 10 do 20 lat) widzenie może stawać się coraz bardziej zniekształcone.
Specjalista może stwierdzić stożek rogówki podczas badania w lampie szczelinowej lub na podstawie oceny powierzchni rogówki metodą topografii rogówki. Objawy stożka rogówki to:
We wczesnych stadiach rozwoju stożek rogówki to w gruncie rzeczy niewielkiego stopnia astygmatyzm, może być więc leczony w podobny sposób:
Chirurgia: w niewielkim odsetku przypadków, w których wady nie można skorygować soczewkami kontaktowymi, dostępne jest operacyjne wyrównanie nieregularnego kształtu rogówki. Jednak w tym przypadku chirurgia laserowa nie jest dobrym rozwiązaniem ze względu na duże prawdopodobieństwo dodatkowego uszkodzenia rogówki.
