Zespół Sjogrena to choroba autoimmunologiczna, w której układ immunologiczny atakuje gruczoły wytwarzające płyny. W przypadku narządu wzroku, w zespole Sjogrena dochodzi do zajęcia gruczołów łzowych, co prowadzi do rozwoju skrajnie nasilonej postaci zespołu suchego oka.
Choroba ta występuje u 4 do 7 na 100 000 osób. Najczęściej chorują kobiety w wieku 40-50 lat.
Przyczyna zespołu Sjogrena nie jest znana. W niektórych przypadkach może być dziedziczny - obserwowano częste pojawianie się tej choroby u spokrewnionych osób. W innych przypadkach wykazano, że u jej podłoża leżą inne, pokrewne schorzenia.
Klasycznym objawem zespołu Sjogrena jest utrzymująca się przez dłuższy czas wyjątkowo nasilona suchość oczu, jamy ustnej, gardła oraz innych miejsc w organizmie.
Specjalista może rozpoznać zespół Sjogrena po stwierdzeniu niedoczynności wydzielniczej gruczołów łzowych i ślinianek oraz przeprowadzeniu testów umożliwiających wykrycie tego schorzenia. Jednym z nich jest test Schirmera pozwalający ocenić zdolność oka do zwilżenia kawałka bibuły. W innych testach umożliwiających rozpoznanie zespołu Sjogrena ocenia się czynność gruczołów ślinowych i wytwarzanie przeciwciał, a także stopień wysuszenia powierzchni oka.
Do objawów zespołu Sjogrena często występujących w narządzie wzroku zalicza się:
Ponieważ lekarstwo na tę chorobę autoimmunologiczną nie jest znane, celem leczenia w zespole Sjogrena jest złagodzenie objawów w postaci suchości i dyskomfortu. W suchości oczu stosuje się:
